سخنرانى [در جمع پرسنل گروه تحقیقات صنعتى و دفاعى (رهاورد انقلاب و جنگ)]
زمان: صبح 2 دى 1361/ 7 ربیع الاول 1403
مکان: تهران، حسینیه جماران‏
موضوع: حفظ ارزشهاى انسانى و جلوگیرى از فساد، ره‏آورد انقلاب و دفاع مقدس‏
حضار: سلیمى (وزیر دفاع)- پرسنل گروه تحقیقات صنعتى و دفاعى و 40 تن از مسئولان عقیدتى- سیاسى وزارت دفاع‏
بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏
بزرگترین جنایت امریکا و خیانتکاران داخلى‏
شما امروز مرا خوشحال کردید. البته من اطلاع داشتم که مغزهایى که نگذاشتند در زمان سابق هیچ رشد بکنند، رشد کردند، لکن تفصیلش را در این بخش اطلاع صحیح نداشتم و حالا بسیار خوشحال شدم و باید اظهار تشکر کنم از این جوانهاى عزیز که براى میهن خودشان، براى اسلام افتخار ان شاء اللَّه، درست مى‏کنند و کردند. و ما هر قدمى که پیش مى‏رویم، بیشتر مطلع مى‏شویم که چه خیانتهایى به این کشور شده است؛ چه جنایتهایى امریکا و امثال او به ما کرده‏اند، منتها با دست همین جنایتکارانى که در داخل بودند. و بزرگتر جنایتى که کردند همین معناست که نگذاشتند این جوانهاى ما رشد بکنند. اگر از اوّلى که ارتش درست شده بود، یک ارتش اسلامى بود و تحت نظر اسلام بود و تعهدات اسلامى را داشتند، حالا وضع ما غیر از این وضعها بود، لکن نگذاشتند. مع ذلک، خداى تبارک و تعالى سایه عنایتش را بر سر این ملت انداخت که در بین راه رسیدیم به این که جلوى آن مسائل را بگیریم و امروز کشور ما همه چیزش یک کشور اسلامى شده است. و البته باز هم در نیمه راه هستیم که بیشتر بشود.و من امیدوارم که آقایان با دلگرمى و توجه به اینکه خداى تبارک و تعالى به آنها اجر خواهد داد، [بدانند که‏] این یک عبادت است، اینکه شما انجام مى‏دهید یکى از عبادات بزرگى است که انجام مى‏دهید و براى خدا باشد تا اینکه خداى تبارک و تعالى به شما در اینجا و در آنجا اجر عنایت کند، تحت عنایتش باشید. و این کار را که شما دارید انجام مى‏دهید و ان شاء اللَّه، بعدها هم تکمیل خواهد شد، این کار در نامه‏هاى عمل شما ثبت مى‏شود و در دنیا هم در همه جا ثبت خواهد شد.

سخنرانى [در جمع پرسنل گروه تحقیقات صنعتى و دفاعى (رهاورد انقلاب و جنگ)]
زمان: صبح 2 دى 1361/ 7 ربیع الاول 1403
مکان: تهران، حسینیه جماران‏
موضوع: حفظ ارزشهاى انسانى و جلوگیرى از فساد، ره‏آورد انقلاب و دفاع مقدس‏
حضار: سلیمى (وزیر دفاع)- پرسنل گروه تحقیقات صنعتى و دفاعى و 40 تن از مسئولان عقیدتى- سیاسى وزارت دفاع‏
بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏
بزرگترین جنایت امریکا و خیانتکاران داخلى‏
شما امروز مرا خوشحال کردید. البته من اطلاع داشتم که مغزهایى که نگذاشتند در زمان سابق هیچ رشد بکنند، رشد کردند، لکن تفصیلش را در این بخش اطلاع صحیح نداشتم و حالا بسیار خوشحال شدم و باید اظهار تشکر کنم از این جوانهاى عزیز که براى میهن خودشان، براى اسلام افتخار ان شاء اللَّه، درست مى‏کنند و کردند. و ما هر قدمى که پیش مى‏رویم، بیشتر مطلع مى‏شویم که چه خیانتهایى به این کشور شده است؛ چه جنایتهایى امریکا و امثال او به ما کرده‏اند، منتها با دست همین جنایتکارانى که در داخل بودند. و بزرگتر جنایتى که کردند همین معناست که نگذاشتند این جوانهاى ما رشد بکنند. اگر از اوّلى که ارتش درست شده بود، یک ارتش اسلامى بود و تحت نظر اسلام بود و تعهدات اسلامى را داشتند، حالا وضع ما غیر از این وضعها بود، لکن نگذاشتند. مع ذلک، خداى تبارک و تعالى سایه عنایتش را بر سر این ملت انداخت که در بین راه رسیدیم به این که جلوى آن مسائل را بگیریم و امروز کشور ما همه چیزش یک کشور اسلامى شده است. و البته باز هم در نیمه راه هستیم که بیشتر بشود.و من امیدوارم که آقایان با دلگرمى و توجه به اینکه خداى تبارک و تعالى به آنها اجر خواهد داد، [بدانند که‏] این یک عبادت است، اینکه شما انجام مى‏دهید یکى از عبادات بزرگى است که انجام مى‏دهید و براى خدا باشد تا اینکه خداى تبارک و تعالى به شما در اینجا و در آنجا اجر عنایت کند، تحت عنایتش باشید. و این کار را که شما دارید انجام مى‏دهید و ان شاء اللَّه، بعدها هم تکمیل خواهد شد، این کار در نامه‏هاى عمل شما ثبت مى‏شود و در دنیا هم در همه جا ثبت خواهد شد.
حفظ ارزشهاى انسانى، دستاورد انقلاب و دفاع مقدس‏
و ما در عین حالى که در این جنگ، خیلى جوانهاى عزیز از دست دادیم و خیلى شخصیتهاى عزیز از دست دادیم و این همه جنایات واقع شده است که انصافاً این جنایت اخیر دزفول یکى از بزرگترین جنایاتى بود که اینها کردند، در عین حالى که ما این قدر جنایت برمان واقع شد، مع ذلک، آن چیزى که کشور ما دریافت کرد بسیار ارجمندتر و عزیزتر از این است که ما صدمه خوردیم. و اما صدمات افرادى که البته جبران نمى‏توانیم بکنیم، لکن ان شاء اللَّه، بعدها به جاى آنها اشخاص دیگرى بیایند که بهتر جبران کنند.
صدمات- فرض کنید که- خراب کردن و اینها جبران مى‏شود؛ آنها چیز مهمى نیستند، جبران مى‏شوند، لکن ما در ازاى او باید ببینیم چه دریافت کردیم؟ باید فکر این را بکنیم.آنهایى که بدبین‏اند، نشسته‏اند آنجا و هى روى آن نقطه‏هاى ضعف دست مى‏گذارند، انگشت مى‏گذارند چقدر کشته شده، چقدر نمى‏دانم مریضخانه [پر] شده، چقدر معلول شده‏اند. ما همه این را مى‏دانیم [که‏] چقدر از ما کشته شده، چقدر معلول داریم، چقدر مستمند داریم، لکن آن طرفش را ملاحظه نمى‏کنند که ما چى دریافت کردیم در مقابل اینها. خوب اشکال به اینکه ما جنگ کردیم و معلول داریم؛ ما که ابتداى به جنگ نکردیم، دیگران ابتدا کردند.
اگر آقایان توقع دارند که خوب شما چرا با امریکا در افتادید که این جنگها واقع بشود و این بساط بشود، ما مى‏دانیم که در افتادن با امریکا و همه قدرتها این توابع را دارد، لکن این اشکالى است که ما باید، این آقایان باید به خود پیغمبر بکنند که چرا با «ابو سفیان» ها درافتادى تا عمویت  را بکشند؟ تا آن افراد به آن بزرگى را بکشند؟ خوب، تو هم‏ تسلیم مى‏شدى تا آنها [کشته نشوند] گوشه خانه‏ات مى‏نشستى! به امیر المؤمنین هم این اشکال وارد است. اشکالى که آقایان مى‏کنند اگر وارد باشد به ما، به او هم وارد است؛ خوب، شما چرا با معاویه مخالفت کردى؟ خوب، همه گفتند معاویه را بگذارد در حکومت شام باقى باشد و از او عفو بشود و چرا گفتى که من یک ساعت ظالم را نمى‏گذارم سر جاى خودش بنشیند؟ خوب، اسباب این شد که اشخاص بزرگ را، مثل «عمار»  را اینها و چندین هزار جمعیت را به کشتن دادى! این منطق اگر درست باشد، به حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- هم وارد است. همان طورى که آن وقت به او اشکال مى‏کردند؛ خوب، شما در مدینه آسوده نشسته بودى، چرا پا شدى، راه افتادى با این جمعیت کم در مقابل یک حکومت جبار؟! خوب اگر بنا باشد که همه انبیا در تاریخ اشتباه کرده‏اند به منطق این آقایان، همه باید با قلدرها بسازند، ما هم اشتباهى که انبیا کرده‏اند اعتراف به آن مى‏کنیم که ما هم مثل انبیا اشتباه کردیم! و اگر مسأله این نیست، مسأله، مسئله انسانیت است؛ ارزشهاى انسانى است، مسأله، مسئله جلوگیرى از این جنایاتى است که دارند قلدرها به بشر مى‏کنند، به انسانها مى‏کنند، تباهى انسانهاست، مسأله، به تباهى کشیدن افراد ارزشمند است، اگر مسأله این است، ما پیروز هستیم؛ براى اینکه شما همین مطلبى را که الآن براى من راجع به فعالیتى که این عزیزان ما کرده‏اند، همین مطلب اگر چنانچه این مسائل واقع نشده بود و ماها همه توى خانه نشسته بودیم و امریکا هم داخل این کشور حکمفرمایى مى‏کرد، تا ابدهم چنین چیزى واقع نمى‏شد و همه باید هى دست به سینه امریکا بایستند و چاپلوسى کنند تا اینکه نان به آنها بدهند، تا اینکه اسلحه به آنها بدهند. تا اینکه مهمات به آنها بدهند، آن هم مهمّات به ما که نمى‏داد، مى‏آورد همه را اینجا انبار کرده بود؛ براى اینکه اگر یک وقتى یک جنگى بشود، براى خودش اینها باشد؛ ابداً به ما چیزى نرسیده بود. همه منافع ما را برد، براى خودش اینجا پایگاه درست کرد.
منتها خداى تبارک و تعالى مرحمت فرمود و آن پایگاههایى که او براى خودش‏ درست کرده بود، به دست ما افتاد. اینها همه‏اش هم غنیمت است، غنیمت جنگى است، خدا به ما داده است، منتها با دست خودشان آمدند تسلیم ما کردند.
در هر صورت، ما باید فکر کنیم که این دو مطلب را در ترازو بگذاریم در میزان بگذاریم، مسئله اینکه چى دادیم از دست و مسئله اینکه چى به دست آوردیم. مسئله اینکه چى از دست دادیم، ما قبول داریم که خیلى اشخاص بزرگوار، خیلى اشخاص فعال و خیلى جوانهاى عزیز را ما از دست دادیم و بسیارى هم معلول از دست دادیم- یعنى، معلول شدند اشخاص ما و بسیار زنها بیوه شدند- عرض مى‏کنم- اینها را همه ما مى‏دانیم.
خرابى زیاد واقع شده در این کشور، همه اینها هست. اما آنکه به دست آوردیم آن را چرا فکر نمى‏کنیم؟ باید فکر کنیم که آن چیزى که ما به دست آوردیم این است که ما یک رژیمى که اسلام را داشت به تباهى مى‏کشید، جوانهاى ما را عشرتکده‏اى کرده بود، ملت ما را رسانده بود به آنجایى که جز اینکه یک کارهاى زشتى بکنند یا [مصرف‏کننده‏] باشند براى خارج، جز این کارى از آنها نیاید، این مسأله را خدا به ما عنایت کرد که همه ملت با هم احساس کردند که دیگر نباید از حالا آن طور باشد و از این منجلاب بیرون آمدند. آنچه ما [به‏] دست آوردیم این است که ما اسلام را در اینجا زنده کردیم.
پیشتر اسمى از اسلام بود و لیکن اسلام اصلش نبود؛ یعنى، اصلش دعوا با اسلام بود، مى‏خواستند اسلامزدایى کنند؛ از بین ببرند همه این چیزها را، منتها با تدریج از اول نمى‏توانستند بگویند ما قبولش نداریم، مى‏گفتند ما قبولش داریم، لکن پایه‏ها را. هى مى‏زدند؛ یکى یکى مى‏زدند. احکام اسلام را از بین برده بودند. همه کارهایى که کردند این طورى بود. و بحمد اللَّه، الآن مردم اسلام را در این کشور مى‏بینند و مى‏بینند که همه آن فسادهایى که در خیابانها و در کاباره‏ها و اینها بود، اسمى از آنها نیست.
از آن ور، نجات دادند این جوانهایى که همه را رو به تباهى بردند. الآن همه فعال شده‏اند. الآن مى‏دانند که باید در مقابل امریکا بایستند، باید در مقابل زورگویى بایستند، باید خودشان استقلال داشته باشند. این را اگر نبود الّا همین را که ما به دست آوردیم، کافى بود، لکن بحمد اللَّه بسیارى از امور به دست آمده؛ مِن جمله همینهایى که شما مى‏گویید که خود این آقایان چیزهایى که نمى‏شد فکر کنید که اینها درست کنند و یا فکر این مسائل را نمى‏کردند، خود آقایان این کار را کردند و امیدواریم که بعدها ان شاء اللَّه، بیشتر و بالاتر انجام بدهند. و خداوند ان شاء اللَّه، به همه شما به همه ما توفیق بدهد که به این ملتى که تا کنون زیر سلطه اجنبى وزیر سلطه و چکمه رژیمهاى فاسد بود، نجات بدهیم و مردم را آزاد کنیم و مشغول کار خودشان بشوند. ان شاء اللَّه، همه نقیصه‏ها تمام مى‏شود. و شما امیدوار باشید به فضل خدا. همه این مسائل تمام مى‏شود. و شما سرفرازید پیش خداى تبارک و تعالى و پیش عالم. خداوند همه‏تان را حفظ کند.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته‏

صحیفه امام، ج‏17، ص 168تا 171